Zawieranie umów w obrocie międzynarodowym i krajowym

Praktyka pokazuje, iż transakcje krajowe, często opiewające na dużo mniejszą wartość przedmiotu umowy, są lepiej zabezpieczane kontraktowo, niż duże transakcje międzynarodowe, które ze swej istoty są daleko bardziej skomplikowane pod względem prawnym.

Swoboda zawierania umów w obrocie gospodarczym umożliwia stronom dowolne ułożenie stosunku prawnego, jednak brak zachowania odpowiedniego trybu zawarcia i treści umowy może doprowadzić do jej nieważności, bądź narażenia przedsiębiorcy na duże straty. Przewidując konsekwencje nieprawidłowych zapisów lub podejmując działania gwarantujące prawidłową realizację zamierzonego celu, przedsiębiorca ma możliwość zmniejszyć ryzyko zawarcia niekorzystnego kontraktu.

Zabezpieczenie interesów przedsiębiorcy następuje nie tylko na etapie zawierania umowy, zanim dojdzie do podpisania właściwego kontraktu można w celu zapewnienia
i zagwarantowania podjęcia właściwej współpracy dążyć do podpisania umowy
w przyszłości. Formami takiego działania są m.in. prowadzenie negocjacji ustalających wszelkie szczegóły współpracy + zawarcie:

1. 1. listu intencyjnego – który jest, słabszą niż kolejna pod względem dochodzenia realizacji zobowiązania, formą wyrażenia woli stron celem zawarcia w przyszłości umowy po przeprowadzonych negocjacjach. Wola zawarcia definitywnej umowy nie oznacza jednak powstania stosunku zobowiązaniowego bądź przyrzeczenia zawarcia w przyszłości umowy. Konsekwencje prawne wynikające z podpisania każdego dokumentu muszą, co do zasady znajdować umotywowanie w samej treści. Oczywiście list intencyjny może zawierać pewne postanowienia dotyczące przyszłych uprawnień i obowiązków, będących wynikiem przeprowadzonych negocjacji. Jednakże nie mają one charakteru wiążącego strony.

1. 2.umowy przedwstępnej – którą jest umowa, przez którą jedna ze stron lub obie strony zobowiązują się do zawarcia w przyszłości oznaczonej umowy. Jednym z podstawowych warunków, które stawia k.c. w stosunku do umowy przedwstępnej jest określenie istotnych postanowień umowy przyrzeczonej. Zawiera w swojej treści oświadczenie woli, które jest potrzebne do tego, by umowa finalna doszła do skutku. Konsekwencją zawarcia takiej umowy jest przygotowanie i pewność, że określona definitywna umowa zostanie zawarta.

Odnośnie terminu, w ciągu którego ma dojść do zawarcia umowy przyrzeczonej, wskazać należy, że jeżeli termin ten nie został oznaczony w umowie przedwstępnej, umowa przyrzeczona powinna być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania jej zawarcia. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie.

Niewyznaczenie terminu do zawarcia umowy przyrzeczonej w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej powoduje ze względu na upływ okresu przedawnienia, że nie można żądać zawarcia umowy przyrzeczonej. Samo zawarcie umowy przyrzeczonej może oczywiście nastąpić później, byle tylko ten późniejszy termin został wyznaczony przed upływem roku od zawarcia umowy przedwstępnej, rok ten bowiem stanowi termin zawity dla wyznaczenia chwili spełnienia świadczenia z umowy przedwstępnej. Termin ten powinien zostać oznaczony możliwie precyzyjnie, najlepiej przez wskazanie konkretnej daty.

Przepisy nie przewidują dla ważności umowy przedwstępnej żadnej formy szczególnej, tym samym wystarczające jest zachowanie formy pisemnej.

www.lextra.pl